Bibi

Archive for 2022|Yearly archive page

Wachten

In Uncategorized on oktober 17, 2022 at 8:16 am

Bang voor lange wachtrijen vertrek ik ruim op tijd van huis om met de Intercity en Intercity Direct naar Schiphol te gaan.

In de trein probeer ik nogmaals in te checken, iets dat nu zou moeten kunnen, want ik heb hierover een mail in mijn mailbox. Het lukt niet.

Dan maar naar de incheckbalie, vijftien minuten in de rij en met de instapkaarten en de opmerking ‘zonde van uw tijd’ loop ik richting security langs het bordje ‘vanaf hier is het 15-20 minuten’. Dat valt mee.

Achter mij staan een moeder en dochter in de leeftijd van mij en mijn dochter.

Vanaf het bordje roept de moeder uit:’Ja ja, dank je de koekoek, met je 15 minuten.’ ‘Of 20’, antwoordt de dochter. ‘Heb je die rij niet gezien dan? Waar zijn de stoelen. Ik wil nu wel eens even zitten.’ ‘Je kan straks 3,5 uur zitten, mam.’

‘Ik wil nu zItten.’

De dochter lijkt positiever dan haar moeder, maar even later blijkt dat ze gewoon tegen alles ingaat:’ ‘Ik had net mijn bek graag even opengetrokken tegen dat wijf.’

‘Welk wijf?’ ‘Nou, die teef die zei dat we moesten doorlopen.’ ‘Oh, zei ze dat? Verstond ik niet, het was Engels zeker?’

Dochter kijkt om zich heen. ‘Nou staan hier overal afvalbakken, maar ik heb er nu één nodig en hier waar ik nu sta, zijn ze er natuurlijk niet.’

Na een minuut of tien zijn we over de helft. Moeder denkt dat we zeker nog wel een uur in de rij moeten staan.

Een greep uit de verdere conversatie:

‘Waarom zijn het hier allemaal buitenlanders?’ ‘Dat is toch overal. Nederland hè.’ ‘Moet je die ouwe gast zien. Blij dat ‘ie weer een baantje heeft. sneu figuur.’ Dat gaat over een duidelijk bejaarde medewerker die de passagiersstroom uiterst vriendelijk in goede banen leidt.

Uiteindelijk scheiden onze wegen. Ik mag door en zij moeten nog even wachten.

Bij de douane komen we weer achter elkaar te staan.

‘Godsamme liefhebbe, moeten we weer in de rij? Net had ik mijn paspoort al klaar en toen moest ik het wegstoppen. Nu moet ik het weer pakken.’

Vijfenveertig minuten voor boarden ben ik bij de gate. Dat zullen moeder en dochter wel te kort vinden om duty free inkopen te doen. Gelukkig zal ik hen niet in het vliegtuig opnieuw treffen, want mijn eerste vlucht van vandaag duurt nog geen twee uur. Daarna moet ik vast weer een paar keer wachten in een rij.