Oordeel

Een mening geven over de beslissing van een school ergens in het land dat Kerstfeest nu Winterfeest heet, kan ik niet, want ik ken niet alle ins en outs. Een oordeel heb ik dus al helemaal niet.

Ook in de jaren zestig en zeventig was er al links gespuis dat vraagtekens zette bij de wijze waarop wij Kerst vierden. Ik kan me nog een Kerstdiner op school herinneren waarbij we alleen brood en water kregen. De rest van het budget was naar een arm land gestuurd. Het moest afgelopen zijn met Kerst op school en ik kan me niet herinneren dat er iemand over viel. Overigens heeft deze trend zich niet doorgezet, evenmin als het Witte Pieten idee van mijn toenmalige hoofdonderwijzer.

Maar dat was nog in een tijd dat het ging om Christendom versus geen geloof. De trend viel niet te stoppen, gezien de cijfers van afgelopen week over het aantal Christenen in ons land. En dat heeft niets met de Islam te maken.

De felheid van nu wel. En dan bedoel ik niet zozeer de manier waarop de Christenen hun waarden willen blijven uitdragen. Dat is hun goed recht en deze waarden passen ook heel goed bij onze samenleving, zoals die van de Islam in wezen overigens ook.

Ik bedoel de ongelooflijk harde, repectloze en weerzinwekkende manier waarop zovelen, die een kerk nog nooit van binnen hebben gezien, die onder ‘onze’ cultuur Zwarte Piet en een Kerstboom verstaan, denken hun oordeel te kunnen geven.

Druk

Onderzoek wijst uit dat kinderen het te druk op school hebben. Daardoor worden zij soms zelfs depressief.

Ik zal de laatste zijn die depressie niet serieus neemt. Maar het gaat mij om de werkelijke oorzaak van die druk.

Allereerst een duikje in het verleden. Toen nog niet iedereen persé naar de Havo moest.
Waren de kinderen dommer? Nee, ze hadden ‘minder kansen’. Wel meer kans een vak te leren, al gold dat natuurlijk alleen voor de jongens, maar dit terzijde.

Nu moeten kinderen naar het juiste niveau. Op de basisschool moeten ze al laten zien welk niveau. Zo hoog mogelijk. VMBO is voor losers. Alleen als het leerlingvolgsysteem een constante lijn van (A) prestaties laat zien, mag je naar de Havo/VWO brugklas. Daar moet je vervolgens weer aan VAS etc. voldoen om naar de tweede van het VWO te kunnen. Hetzelfde geldt als je naar VMBO/Havo gaat.

Het komt erop neer dat je niet alleen slim moet zijn. Je moet het ook constant laten zien en tegen de druk kunnen. De druk, opgelegd door jezelf, thuis en ja, ook de school, die de leerling door het ‘juiste niveau’ moet loodsen. De vraag is of het juiste niveau wel op de juiste wijze bepaald is. Of er wel rekening gehouden is met de echte mogelijkheden en talenten van elk kind.

Touwtje

Ik heb ademloos zitten luisteren naar het pleidooi van Jan Terlouw bij DWDD. Zoveel passie zie je niet veel meer. Het symbool van het touwtje uit de brievenbus was ook mooi.

Dit beeld zette mij wel aan het denken. Wij hadden geen brievenbus in onze voordeur. Die zat beneden in zo’n paneel bij de centrale voordeur van ons portiek. Maar er was ook niets te halen in onze, overigens zeer gezellige flatwoning.

Mijn vriendinnetje woonde in een heel huis. Ik had mijn ouders horen  zeggen dat het wel 45.000 gulden had gekost. Centrale verwarming, douche èn bad, twee toiletruimtes en een garage. Ze hadden ook een televisie en de nieuwste geluidsapparatuur. Geen touwtje uit de bus dus.

Ik werk op een school. Ook daar moet je je bezit beschermen. Vandaar dat we nu kluisjes hebben. Ook wel omdat leerlingen met een volle rugzak nu zielig zijn en vroeger niet moesten zeuren, en je kunt er je jas van 200 euro in leggen, je Apple Watch of andere kostbaarheden.

Wat is er eigenlijk wezenlijk veranderd?

We zijn met z’n allen vele malen rijker geworden, maar we laten ons wijsmaken dat onze gezondheidszorg, ons onderwijs, onze woonsituatie en eigenlijk alles in ons leven slechter is geworden.

Dat touwtje kan echt niet meer uit de brievenbus, want we willen alles wat we verworven hebben ten koste van alles beschermen.

Maar Jan Terlouw kan mooie boeken schrijven en prachtige betogen houden!